Ξενής Σαχίνης
Μνήμη και Νέμεσις
Η μεγαλύτερη και πολυτιμότερη κληρονομιά του ανθρώπινου γένους είναι η μνήμη. Είναι η επένδυση του ήθους στο χρόνο. Κάποιες φορές είναι πολύ βαριά και τότε ακριβώς είναι που μας διδάσκει το σεβασμό στις αξίες της ζωής. Λειτουργεί και ως Νέμεσις ώστε οι ηθικοί αλλά και οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων να μένουν για πάντα ως παραδείγματα προς αποφυγή.
ΦΥΛΑΚΙΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΞΕΝΗΣ ΣΑΧΙΝΗΣ
Στο ερώτημα, πως ορίζει κανείς την έννοια μνήμης και κατ’ επέκταση του Φυλακίου της Μνήμης θα τολμήσω να δώσω μια απάντηση. ΜΝΗΜΗ είναι, για μένα, η εγκεφαλική λειτουργεία η οποία αντικειμενικό στόχο έχει την χρονική αναφορά και προβολή των γεγονότων του παρελθόντος και του παρόντος, ως έννοια, ή εικόνα στο μέλλον. Έτσι η μνήμη αντιπαλεύει την λήθη. Αντιπαλεύει την λήθη ως παράγωγο της χρονικής φθοράς αλλά την προστατεύει και από την αήθη επίθεση της κατευθυνόμενης λήθης που προσπαθεί να αλλοιώσει το γεγονός ή ακόμα να θεωρήσει ότι δεν συνέβη ποτέ.
Προσπαθώντας, λοιπόν, να προστατέψω αυτήν την πολύτιμη εγκεφαλική και κατ’ επέκταση ψυχική πληρότητα, δημιουργώ ασφαλείς χώρους όπου μπορεί να φυλάσσεται η Μνήμη, ως οπτική ενέργεια, (αφού εκφραζόμαστε εικαστικά) και οι ιδιαίτερες οπτικές αναφορές στα γεγονότα που σηματοδοτούν τα σπαράγματα -κτερίσματα για τα αλήστου μνήμης γεγονότα του Ολοκαυτώματος. Η ίδια η Μνήμη τώρα ταυτίζεται με τη Νέμεση, αυτή τη φορά ως φύλακας του μέλλοντος.
Η σειρά των έργων που εκτίθεται στο Μουσείο έχει αντικειμενικό σκοπό να αντιτεθεί στους αρνητές της ύπαρξης του Ολοκαυτώματος όχι περιστασιακά αλλά αντιπαλεύοντας τους αρνητές χρησιμοποιώντας την εικαστική γλώσσα . Ο εικαστικός λόγος λειτουργεί ως θεματοφύλακας της Μνήμης του Ολοκαυτώματος συνολικά, αλλά και ειδικότερα επιλέγει, στην παρούσα περίπτωση, γεγονότα σταθμούς που δηλώνουν την μοναδική φύση του εγκλήματος και συνθέτουν αναλυτικά την έννοια της Γενοκτονίας. Ο καλλιτέχνης ,σε καμία περίπτωση, δεν έχει πειστεί για τις δικαιολογίες υπεράσπισης των θυτών στις δίκες που ακολούθησαν το Ολοκαύτωμα και την πολιτική της λήθης που εφαρμόσθηκε στην Ευρώπη. Τέλος, είναι φανερό ότι το δηλητήριο του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι παρόν σε πολλές χώρες Ευρώπης και το αυγό το φιδιού, δυστυχώς, πάλι εκκολάπτεται.
Ξενής Σαχίνης / Ομότιμος Καθηγητής Σχολής Καλών Τεχνών Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
ΞΕΝΗΣ ΣΑΧΙΝΗΣ Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1954, σπούδασε χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνέχισε με σπουδές ζωγραφικής στην Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το 1986 άρχισε να διδάσκει στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ., όπου το 2009 εξελέγη τακτικός καθηγητής χαρακτικής και διευθυντής του εργαστηρίου χαρακτικής. Υπήρξε Πρόεδρος του Τμήματος και Κοσμήτορας.
Έχει κάνει πάνω από 40 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1997), όπου έλαβε το βραβείο χαρακτικής και σε διεθνείς εκθέσεις χαρακτικής. Έργα του μπορούμε να βρούμε στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στο Μουσείο Βορρέ και σε πολλά άλλα μουσεία και πολιτιστικά ιδρύματα. www.xenophonsachinis.com